1. Zasady gospodarki drewnem pochodzącym z wycinki drzew z terenów stanowiących własność gminy
Drewno pozyskane z wycinki drzew z terenów stanowiących własność gminy zagospodarowywane jest w następujący sposób:
a) podlega sprzedaży Wykonawcy prac – który dokonuje odsprzedaży drewna osobom zainteresowanym,
b) jest przeznaczone do nieodpłatnego przekazania:
-osobom fizycznym za pośrednictwem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej,
-organizacjom społecznym, charytatywnym i jednostkom organizacyjnym gminy za pośrednictwem Urzędu Miejskiego.
Wykonawcą prac związanych z wycinką drzew z terenów zieleni jest firma Remondis Tarnowskie Góry Sp. z o.o. z siedzibą w Tarnowskich Górach przy ul. Nakielskiej 1-3. telefon kontaktowy: 32 768 31 34.
W Parku w Reptach wycinkę drzew prowadzi również Remondis Tarnowskie Góry Sp. z o.o. z siedzibą w Tarnowskich Górach przy ul. Nakielskiej 1-3. telefon kontaktowy: 32 768 31 34.
Zasady gospodarki drewnem ustalone zostały Zarządzeniem Nr 562/2013 Burmistrza Miasta Tarnowskie Góry z dnia 15.02.2013r.
Szczegółowe zasady, zawarte w załączniku do Zarządzenia, można pobrać na dole strony.
2. Prośba o niedokarmianie gołębi
Ptaki żyją w otoczeniu ludzi od zawsze. Umilają im życie swoim wyglądem i śpiewem. Niestety bywa i tak, że zbyt duża ich populacja stanowi zagrożenie dla egzystencji człowieka.
Mieszkańcy miast najbardziej upodobali sobie gołębie, często dokarmiając je pozostałościami z gospodarstw domowych: starym pieczywem, makaronem, resztkami ziemniaków, paluszkami, itp.
W Tarnowskich Górach dokarmianie gołębi wpisało się już w codzienny krajobraz miasta. Szczególne nasilenie tego zjawiska obserwuje się na Rynku, Placu Wolności oraz skwerze przy Hali Targowej.
W przypadku gołębi dokarmianie, a tym samym oswajanie z człowiekiem powoduje niekontrolowany wzrost ich liczebności. W zagęszczonej populacji dochodzi do łatwego rozprzestrzeniania się chorób, nienaturalnych zachowań czy deformacji kończyn. Trzeba wspomnieć, że nawet pośredni kontakt z osłabionymi bądź chorymi gołębiami a w szczególności z ich wydzielinami, odchodami i pasożytami może prowadzić do powstania u ludzi wielu alergii, chorób, a w skrajnych przypadkach śmierci.
Ponadto warto nadmienić, że blisko 60 chorób zakaźnych powiązanych jest właśnie z ptakami. Do najważniejszych należą: histoplazmoza, grzybica, kryptokokoza, wirusowe zapalenie opon mózgowych oraz salmonelloza.
Dostarczanie łatwego pożywienia powoduje, że ptaki nie szukają już niczego same, żerując jedynie na tym co dostaną. Warto dodać, że resztki domowego jedzenia nie są odpowiednim pokarmem dla ptaków, gdyż mogą się przyczynić do poważnych chorób ich układu pokarmowego, a nawet śmierci.
Troska ludzi o byt gołębi sprawia, że zagrożenia powodowane przez te ptaki schodzą na dalszy plan. Należy jednak pamiętać o tym, że gołębie miejskie są żywicielami i nosicielami niebezpiecznych dla człowieka pasożytów a pozostawione przez nie resztki jedzenia są wspaniałą pożywką dla gryzoni, np. szczurów.
Kolejny aspekt tej sprawy dotyczy miejsc, w których występuje dokarmianie gołębi. Nie trzeba bowiem nikogo przekonywać, że zbyt duża liczba tych wszędobylskich ptaków, to obniżenie estetyki, jak również poważne straty ekonomiczne, będące następstwem konieczności czyszczenia/odnawiania elewacji zarówno budynków użyteczności publicznej, jak i zabytków, czy obiektów sakralnych oraz oczyszczania miasta. Aktualnie stanowi to poważny problem wielu miast.
O ile w stosunku do ptaków nie można wyciągnąć żadnych konsekwencji, to pod adresem ludzi można kierować prośby i stosować kary.
Rozrzucanie jakichkolwiek odpadów, w tym jedzenia, w miejscach publicznych jest zanieczyszczaniem środowiska a zatem stanowi łamanie przepisów porządkowych. Podstawą do podejmowania interwencji przez odpowiednie służby jest kodeks wykroczeń, w myśl którego, zgodnie z art. 145 zakazuje się zaśmiecania i zanieczyszczania terenów publicznych pod karą nagany lub grzywny.
Apelujemy zatem o rozwagę i powstrzymywanie się od dokarmiania gołębi, mając na uwadze najważniejsze dobro, tzn. nasze zdrowie, a także czysty wygląd naszego miasta oraz uchronienie tarnogórskich zabytków od zniszczenia.
3. Termomodernizacja a ochrona siedlisk lęgowych chronionych gatunków ptaków
Wiele gatunków ptaków podlegających ochronie utraciło naturalne siedliska i ich jedynymi enklawami są miasta. Budynki mieszkalne są często wykorzystywane przez gatunki chronione jako siedliska lęgowe (m.in. stropodachy, szczeliny wokół rynien, szczeliny w elewacji, itp.).
W myśl obowiązujących przepisów (art. 52 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody, uszczegółowiony zapisem § 7 pkt 6 i 7 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 12 października 2011r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt obowiązuje zakaz niszczenia siedlisk i ostoi gatunków chronionych oraz niszczenia ich gniazd.
Miejsca lęgowe zlokalizowane na budynkach mieszkalnych należy więc traktować jako ich siedliska, podlegające ochronie prawnej. W związku z tym każdy przypadek podjęcia prac skutkujących ograniczeniem dostępu gatunków chronionych np. jerzyków, do miejsc ich regularnego występowania i rozrodu należy kwalifikować jako niszczenie miejsc lęgowych i schronień tego gatunku, a zatem jako naruszenie zakazu, o którym mowa wyżej i zgodnie z art. 127 ustawy o ochronie przyrody podlega karze aresztu lub grzywny.
Siedliska ptaków chronionych zlokalizowane w budynkach mieszkalnych są często niszczone w związku z prowadzonymi pracami ocieplenia i wykonywania modernizacji budynków. Dlatego przed przystąpieniem do wykonywania termomodernizacji budynku należy dokonać jego oględzin (w razie jakichkolwiek wątpliwości za pośrednictwem ornitologa) i w przypadku, kiedy wystąpi konieczność zniszczenia siedlisk wystąpić do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Katowicach o wydanie zezwolenia w trybie art. 56 ust. 2 pkt 2 ustawy o ochronie przyrody na odstępstwo od zakazu, o którym mowa w art. 52 ust. 1 pkt 4, tj. o zezwolenie na zniszczenie siedlisk i ostoi ptaków. Decyzja regionalnego dyrektora ochrony środowiska wydana w w.w trybie nie ma związku z regulacjami i jest niezależna od decyzji związanych z wymogami prawa budowlanego.
Składając wniosek o wydanie zezwolenia wskazane jest załączenie ekspertyzy ornitologicznej wraz z wypełnionymi dokumentami określonymi i zamieszczonymi na stronie Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Katowicach http://katowice.rdos.gov.pl w zakładce ochrona przyrody/ochrona gatunkowa. Tak przygotowany wniosek usprawni wydanie zezwolenia, gdyż uwzględni ochronę wszystkich gatunków mogących zasiedlać budynek i umożliwi niekolizyjne przeprowadzenie prac termomodernizacyjnych oraz ewentualne działania kompensacyjne.
Brak podjęcia takich działań może doprowadzić do wstrzymania prowadzonych prac remontowo-budowlanych i odpowiedzialności karnej w świetle trzech ustaw: ustawy o ochronie przyrody, ustawy o ochronie zwierząt i ustawy o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie.
Uzyskania zezwolenia nie wymaga jedynie usuwanie od dnia 16 października do końca lutego gniazd ptasich z obiektów budowlanych i terenów zieleni, kiedy wynika to ze względów bezpieczeństwa lub sanitarnych.
Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Katowicach opracowała szczegółowe wytyczne dotyczące zasad utrzymania siedlisk ptaków objętych ochroną prawną na budynkach mieszkalnych. Wytyczne te zostały umieszczone na w.w stronie internetowej.
4. Prowadzenie hodowli lub utrzymanie psa rasy uznawanej za agresywną
Zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 21.08.1997r. o ochronie zwierząt (tj. Dz.U. z 2013r. poz. 856 z późn. zm.) prowadzenie hodowli lub utrzymanie psa rasy uznawanej za agresywną wymaga zezwolenia wydanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na planowane miejsce prowadzenia hodowli lub utrzymania psa, na wniosek osoby zamierzającej prowadzić taką hodowlę lub utrzymywać takiego psa.
Za rasy psów uznawanych za agresywne, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28.04.2003r. w sprawie wykazu ras psów uznawanych za agresywne (Dz.U. z 2003r. Nr 77 poz. 687) uznaje się następujące rasy psów:
1) amerykański pit bull terrier
2) pies z Majorki (Perro de Presa Mallarquin
3) buldog amerykański
4) dog argentyński
5) pies karayjski (Perro de Presa Canario)
6) tosa inu
7) rottweiler
8) akbash dog
9) anatolian karabash
10) moskiewski stróżujący
11) owczarek kaukaski
5. Punkty zbiórki zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego
Wykaz punktów zawarty jest w załączniku poniżej.
6. Barszcz Sosnowskiego – niebezpieczna roślina
Barszcz Sosnowskiego jest rośliną silnie zachwaszczającą teren, a dodatkowe włoski na liściach i łodygach wydzielają substancje parzące. Parzące działanie nasila się w trakcie słonecznej pogody i wysokiej temperatury oraz dużej wilgotności powietrza. Kontakt z roślinami powoduje zapalenia skóry, powstawanie pęcherzy, nie gojące się rany i długo nie znikające blizny oraz zapalenie spojówek. Działanie to jest szczególnie niebezpieczne dla alergików oraz dzieci.
Te niebezpieczne cechy powodują konieczność intensywnego zwalczania rośliny, która pojawiła się na terenie Tarnowskich Gór. Roślina ta może dorastać do 4 metrów wysokości, posiada duże liście pierzastodzielne, dolne trójkątnego kształtu (podobne do łopianu). Kwiaty na wysokich łodygach zebrane są w gęsty, duży baldach koloru białego.
Zwalczanie: najprostszym sposobem zwalczania barszczu Sosnowskiego jest metoda mechaniczna. Najskuteczniejsze jest niszczenie jesienią roślin jednorocznych. Najbardziej powszechną i skuteczną metodą jest wykaszanie rośliny. Na ogół w ciągu jednego sezonu potrzebnych jest od 2 do 4 zabiegów koszenia. Zabieg wykaszania należy wykonywać jak najbliżej ziemi. Po skoszeniu barszcz należy zebrać i spalić. Zalecane jest połączenie dwóch metod zwalczania tj. wykaszanie z zabiegiem chemicznym. Zabieg chemiczny należy wykonywać herbicydami zawierającymi glifosat. Oprysk wykonuje się po skoszeniu na nowo odrastające części zielone rośliny. Zabiegi te koniecznie należy wykonywać przed owocowaniem, a najkorzystniej tuż przed lub w trakcie kwitnienia.
UWAGA: należy unikać bezpośredniego kontaktu z tą rośliną. W razie konieczności należy chronić skórę, ubierając się szczelnie, najlepiej w strój z materiałów syntetycznych, wodoodpornych, w tym rękawice z długimi rękawami. Materiały z włókien naturalnych (bawełniane, lniane) wchłaniają sok i są penetrowane przez włoski roślin. Chronić należy także oczy, zakładając gogle, ewentualnie okulary. Jeżeli doszło do kontaktu z rośliną, należy niezwłocznie i dokładnie obmyć skórę wodą z mydłem i unikać ekspozycji podrażnionych miejsc na światło słoneczne przynajmniej przez 48 godzin. W przypadku kontaktu soku roślin z oczami, należy je przemyć dokładnie wodą i chronić przed światłem (nosić okulary z filtrem chroniącym przed ultrafioletem). Jeśli doszło do podrażnienia skóry, objawy zapalne zmniejsza zastosowanie miejscowo maści (kremów) kortykosteroidowych.
Zgodnie z art. 120 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2134 z późn. zm.) „zabrania się wprowadzania do środowiska przyrodniczego oraz przemieszczania w tym środowisku roślin, zwierząt lub grzybów gatunków obcych”. W związku z tym właściciele nieruchomości,i na których występuje barszcz Sosnowskiego, powinni podjęć skuteczne działania mające na celu likwidację tej szkodliwej rośliny, gdyż to na nich ciąży obowiązek jej usunięcia. Posiadacz może to wykonać samodzielnie, ale zaleca się ze względu na zagrożenie dla życia i zdrowia zlecenie tego wyspecjalizowanej firmie.
